20-80-leven is gebaseerd op de 20-80-regel. De 20-80-regel zegt dat doorgaans 80% van het 
resultaat wordt bereikt door 20% van de inspanningen of oorzaken. Het is al een oude regel, als ontdekker staat Vilfredo Pareto te boek. Deze Italiaan ontdekt in 1897 dat in allerlei landen steeds hetzelfde patroon opdook: ongeveer 20% van de inwoners bezaten ongeveen 80% van de grond. Ook het inkomen van de inwoners was zo ongeveer verdeeld. 20% verdiende 80% van het totaal! Maar behalve de publicaties van Pareto werd het principe niet erg bekend.
Pas na WO II werd de 20-80-regel herontdekt en bekend gemaakt door Joseph Juran. Deze Amerikaan werd een kwaliteitszorggoeroe die in z’n eentje verantwoordelijk werd voor een enorme slinger aan de economie van Japan. Hij leerde de Japanners over de “vital few”, de paar oorzaken die verantwoordelijk zijn voor het grootste deel van de output. Hij leerde de economen te kijken naar de paar kwaliteitsfouten die voor het grootste deel van de verliezen zorgde.
In de jaren 60 wordt het 20-80-principe in Europa en de VS bekender. De wetmatigheid van de 20-80-regel werd in steeds meer wetenschappelijke disciplines zichtbaar gemaakt. Computers werden steeds meer ontwikkeld en daarbij richtte men zich al gauw op de paar factoren die konden zorgen dat computers veel sneller en veel kleiner konden worden. IBM ontdekte dat ongeveer 80% van de tijd die een computer nodig had, werd besteed aan het uitvoeren van minder dan 20% van de codes. Dus werden deze codes herschreven.
Tegenwoordig kent iedereen wel regels als “first things first”, “doe de juiste dingen” en “richt je op de grote vissen”. Maar tegelijk wordt het echte 20-80-leven maar door relatief weinig mensen ook echt toegepast. Dat heeft een paar belangrijke oorzaken: in de eerste plaats wordt ons van generatie op generatie doorgegeven dat het nobel en normaal is om veel en lang te werken voor een werkgever, om veel tijd te besteden aan gezin en familie, om veel tijd te besteden aan vrienden. Bijna zeker dat jij ook terwijl je deze zin leest iets voelt van: Ja, dat is toch ook logisch/goed/normaal of zoiets…
De kunst van 20-80-leven is om daar anders naar te kijken en het woordje “veel” te vervangen door “wijs”. Kwantiteit vervangen door kwaliteit, dat is een hoofdregel in het 20-80-leven. Maar het is niet gemakkelijk om in te gaan tegen wat ons van kinds af aan is geleerd en nog elke dag door overheden, leraren, werkgevers en media wordt voorgehouden.
In de tweede plaats is het net als bij alle andere veranderingen die mensen in hun leven willen doorvoeren, erg lastig om dat vol te houden. Ons neurale systeem zit nu eenmaal zo in elkaar dat het ons telkens op herhaling stuurt. Een buitengewoon krachtig en machtig 20-80-fenomeen is dat meer dan 80% van ons doen en laten bepaald wordt door ons onderbewustzijn. We besluiten in ons bewuste hoofd om te gaan stoppen met een gewoonte, maar ons onderbewuste stuurt ons toch elke keer heel sterk naar ons oude gedrag.
Als derde grote factor waarom wij mensen – veel meer dan dieren – nauwelijks 20-80-leven en werken, geldt onze hebzucht of vriendelijker geformuleerd: onze angst om niet genoeg te hebben. Dit is één van de leukste ontdekkingen tijdens de reis naar een 20-80-leven. Want een 20-80-er krijgt juist veel meer dan hij had of dacht te kunnen krijgen, juist door die angst en hebzucht los te laten…